ในขั้นต้นยางพาราที่กรีดได้มักจะถูกนำไปแปรรูปเบื้องต้นซึ่งแบ่งเป็น 2 กลุ่ม ได้แก

1. ยางแห้ง (ย่างแผ่นรมควัน ยางแท่ง ยางเครพ ยางแผ่นผึ่งแห้ง และยางสกิม)  ยางน้ำ (น้ำยางข้น หรือยางลาเท็กซ์) ก่อนจะนำไปแปรรูปในขั้นต่อไปซึ่งจะเป็นผลิตภัณฑ์ที่เราพบได้ในชีวิตประจำวัน ยกตัวอย่างเช่น ยางสำหรับประกอบยานพาหนะ ยางยืดและยางรัดของ ถุงมือยางทางการแพทย์ รองเท้าและอุปกรณ์กีฬา สายพานลำเลียง ผลิตภัณฑ์ฟองน้ำ เป็นต้น

พื้นที่ที่มีปริมาณน้ำฝนมากกว่า1,600มิลลิเมตรต่อปี

พื้นที่ส่วนใหญ่มีค่าเฉลี่ยปริมาณน้ำฝนระหว่าง1,600-2,400มิลลิเมตรต่อปีจำนวนวันฝนตก118-149วันในพื้นที่ดังกล่าวบางปีที่มีปริมาณฝนมากอาจมีปัญหาการระบาดของโรคใบร่วงที่เกิดจากเชื้อไฟทอปโทราโรคเส้นดำโรคราสีชมพูและโรคใบจุดนูนแต่การระบาดมีความรุนแรงน้อยกว่าในพื้นที่ภาคใต้เนื่องจากการกระจายตัวของฝนอยู่ในช่วงที่แคบกว่าในระหว่างเดือนพฤษภาคม / มิถุนายนถึงเดือนกันยายนจึงทำให้ลดการระบาดของโรคใบร่วงจากเชื้อไฟทอปโทรา

2. พื้นที่ที่มีปริมาณฝนต่ำกว่า1,600มิลลิเมตรต่อปี

พื้นที่ส่วนใหญ่มีค่าเฉลี่ยปริมาณน้ำฝนระหว่าง1,056-1,599มิลลิเมตรต่อปีจำนวนวันฝนตก102-145วันการมีปริมาณน้ำฝนในระดับต่ำมีผลกระทบต่อการปลูกสร้างสวนยางในช่วงปีแรกทำให้อัตราการรอดตายต่ำต้นยางเกิดแผลไหม้เนื่องจากแสงแดดการเจริญเติบโตช้าให้ผลผลิตน้อยและอาจมีการระบาดของโรคราแป้งและโรคใบจุดนูนดังนั้นควรเลือกปลูกในช่วงที่เหมาะสมและดูแลรักษาอย่างดีสามารถปลูกได้ทุกพันธุ์ที่แนะนำยกเว้นในพื้นที่ที่มีการระบาดของโรคราแป้งรุนแรงไม่ควรปลูกยางพันธุ์สถาบันวิจัยยาง226และพันธุ์PB235และในพื้นที่ที่สภาพดินมีความอุดมสมบูรณ์ต่ำดินลูกรังหรือมีชั้นดินดานไม่ควรปลูกยางพันธุ์สถาบันวิจัยยาง251 BPM24และพันธุ์BPM1

สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมต่อการปลูกยางพารา  สภาพแวดล้อมต่างๆเป็นปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องโดยตรงต่อการเจริญเติบโตของต้นยางการพิจารณาเพื่อปลูกสร้างสวนยางจึงต้องคำนึงถึงสภาพแวดล้อมที่เกี่ยวข้องและเหมาะสมดังนี้

1 สภาพพื้นที่และภูมิอากาศพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับการปลูกยางพาราควรสูงจากระดับน้ำทะเลไม่เกิน 200 เมตรซึ่งยางพาราจะเจริญเติบโตเป็นปกติคือสามารถกรีดยางได้เมื่ออายุประมาณ 6 ปีเมื่อความสูงเพิ่มขึ้นทุกๆ 100 เมตรจะทำให้ต้นยางเจริญเติบโตช้ากว่าปกติ 6 เดือนแต่ในปัจจุบันพบว่าสามารถปลูกยางได้จนถึงระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลไม่เกิน 600 เมตรและควรเป็นพื้นที่ราบหรือมีความลาดเทเล็กน้อยไม่ควรเกิน 35 องศาการปลูกยางในพื้นที่ที่มีความลาดเทสูงขึ้นจะเกิดการชะล้างผิวหน้าดินสูงจนอาจเกิดแผ่นดินถล่มได้ง่ายหากมีปริมาณฝนตกหนักมากติดต่อกันหลายวันอุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการปลูกยางพาราเฉลี่ยตลอดปี 28 องศาเซลเซียสและไม่ควรปลูกยางในแหล่งที่มีอุณหภูมิต่ำกว่า 15 องศาเซลเซียสเพราะจะทำให้ต้นยางชะงักการเจริญเติบโตดังนั้นการปลูกยางบนที่สูงจึงมีผลต่อการเจริญเติบโตของต้นยางทั้งนี้เนื่องจากที่ระดับความสูงเพิ่มขึ้นทุกๆ 100 เมตรจะทำให้อุณหภูมิลดลง 0.5 องศาเซลเซียสยางพาราเจริญเติบโตได้ดีในแหล่งที่มีฝนตกสม่ำเสมอตลอดปีและมีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย2,000 มิลลิเมตรต่อปีแหล่งปลูกยางพาราของประเทศไทยทั้งภาคใต้และภาคตะวันออกส่วนใหญ่มีปริมาณน้ำฝนมากกว่า 1,400 มิลลิเมตรต่อปีอย่างไรก็ตามในพื้นที่ที่มีปริมาณน้ำฝนต่ำกว่านี้คือมีปริมาณน้ำฝน 1,200 – 1,400 มิลลิเมตรต่อปีเช่นในพื้นที่ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคเหนือก็สามารถปลูกยางพาราได้แต่ทั้งนี้ต้องมีจำนวนวันฝนตก 120- 150 วันต่อปี

ลักษณะดิน

ดินที่เหมาะสมต่อการปลูกยางพาราควรมีคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีเหมาะสมซึ่งคุณสมบัติทางกายภาพได้แก่ความลึกของหน้าดินปกติต้นยางจะต้องการดินที่มีหน้าดินลึกไม่น้อยกว่า 1 เมตรโดยไม่มีชั้นของหินแข็งหรือดินดานขัดขวางการเจริญเติบโตของรากมีการระบายน้ำดีไม่มีน้ำขังและระดับน้ำใต้ดินลึกกว่า 1 เมตรลักษณะโครงสร้างของดินควรเป็นดินที่มีลักษณะเป็นก้อนเหลี่ยมมุมมนมีความร่วนเหนียวพอเหมาะอุ้มน้ำได้ดีเนื้อดินควรเป็นดิน

เหนียวร่วนเหนียวร่วนหรือร่วนปนทรายกล่าวคือควรมีอนุภาคดินเหนียวอย่างน้อยประมาณ35% เพื่อให้ดินสามารถเก็บความชื้นและดูดซับธาตุอาหารได้ดีและมีอนุภาคดินทรายประมาณ 30%เพื่อให้ดินมีการระบายอากาศดีดินที่มีเนื้อดินเหมาะสมต่อการปลูกยางได้แก่ชุดดินอ่าวลึกมีเนื้อดินเป็นดินเหนียวชุดดินภูเก็ตเป็นดินร่วนเหนียวปนทรายชุดดินคอหงส์เป็นดินร่วนทรายเป็นต้นส่วนดินที่ไม่เหมาะสมกับการปลูกยางจะมีเนื้อดินเป็นดินทรายซึ่งมีอนุภาคของดินทรายประมาณ80% ดินเช่นนี้จะดูดยึดน้ำและธาตุอาหารได้น้อยทำให้ดินมีความอุดมสมบูรณ์ต่ำและขาดความชื้นในฤดูแล้งส่วนคุณสมบัติทางเคมีควรเป็นดินที่มีธาตุอาหารหลักและธาตุอาหารรองอย่างเพียงพอแต่ไม่มากเกินไปจนอาจทำให้เกิดอันตรายกับพืชความเป็นกรดเป็นด่างประมาณ 4.5-5.5 และไม่เป็นดินเกลือ

การเตรียมพื้นที่ปลูกยาง

โดยการเก็บเศษเหลือของพืชในพื้นที่ให้ออกมากที่สุดเพื่อเป็นการขจัดแหล่งแพร่เชื้อโรคโดยเฉพาะโรครากยางการ

กำจัดไม้ยืนต้นบางชนิดและการโค่นต้นยางเก่าการโค่นควรเริ่มโค่นในฤดูแล้งเพื่อสะดวกในการเก็บเศษไม้และ

ตอไม้ออกวิธีโค่นที่นิยมใช้คือโค่นด้วยแรงคนและโค่น

การไถเตรียมพื้นที่ปลูกยางด้วยเครื่องจักรกรณีใช้แรงคนโค่นจะเหลือตอซึ่งยังไม่ตายจำเป็นต้องทำลายตอเหล่านี้ให้ตายและผุพังอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันการเกิดรากโดยใช้สารเคมีทารอบตอสูงจากพื้น 30 เซนติเมตรทาก่อนโค่น 1 วันสารเคมีที่ใช้คือไทรคลอเพอ 2.21 กรัมผสมน้ำ 95 ซีซีหรือการ์ลอน 5 ซีซีผสมน้ำ95 ซีซีสำหรับพื้นที่ปลูกยางใหม่ที่จะปลูกสร้างสวนยางส่วนมากเป็นพื้นที่ปลูกไม้ป่าเศรษฐกิจปลูกไม้ยืนต้นปลูกพืชไร่เช่นข้าวโพดมันสำปะหลังพื้นที่เนินเลี้ยงสัตว์และอื่นๆการเตรียมพื้นที่ให้เก็บเศษไม้ออกจากแปลงให้มากที่สุดเพื่อป้องกันการเกิดโรครากและทำการไถพลิกและไถพรวนอย่างน้อย 2 ครั้งปรับสภาพพื้นที่ให้เหมาะสมสำหรับการปลูกสร้างสวนยางสำหรับพื้นที่ลาดเอียงมากกว่า 15 องศาจะต้องวางแนวปลูกตามขั้นได

การวางแนวปลูก

การวางแนวปลูกหมายถึงการกำหนดแถวปลูกว่าจะปลูกยางไปทิศทางใดทั้งนี้เพื่อลดความเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับต้นยางป้องกันการชะล้างผิวหน้าดินสะดวกในการกรีดและการเก็บน้ำยางมีวิธีปฏิบัติ 3 ขั้นตอนดังนี้

การกำหนดระยะปลูก

ระยะปลูกที่เหมาะสมสำหรับการปลูกยางพาราในพื้นที่ราบแหล่งปลูกยางเดิมควรเป็น2.5x8 เมตรหรือ3x7เมตรโดยมีจำนวนต้นยาง 80ต้นหรือ 76 ต้นต่อไร่ตามลำดับสำหรับการปลูกยางในแหล่งปลูกยางใหม่ควรเป็น 2.5x7 เมตรหรือ 3x6 เมตรหรือ 3x7 เมตรโดยมีจำนวนต้นยาง 91 ต้นหรือ 88 ต้นหรือ 76 ต้นต่อไร่ตามลำดับทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความอุดมสมบูรณ์ของดินในสภาพพื้นที่ดินที่อุดมสมบูรณ์สูงควรปลูกระยะห่างมีจำนวนต้นต่อไร่น้อยกว่าในสภาพพื้นที่ดินขาดความอุดมสมบูรณ์สำหรับระยะปลูกในพื้นที่ลาดเทควรเป็น 3x8 เมตรมีจำนวนต้นยาง 67 ต้นต่อไร่

การกำหนดแถวหลัก การกำหนดระยะปลูกยาง

การกำหนดแถวหลักของต้นยางควรวางแถวหลักให้ขวางทางการไหลของน้ำเพื่อลดการชะล้างหน้าดินและการพังทลายของดินการกำหนดแถวหลักให้ห่างจากแนวเขตสวนเก่าไม่น้อยกว่า 1.5 เมตรและขุดคูตามแนวเขตสวนเพื่อป้องกันโรครากและการแก่งแย่งธาตุอาหารหลังจากนั้นวางแนวปลูกพร้อมทั้งปักไม้ชะมบตามระยะปลูกที่กำหนดสำหรับพื้นที่ลาดเทมากกว่า15 องศาจะต้องวางแนวปลูกตามแนวระดับและทำขั้นบันได

การขุดหลุม

เมื่อปักไม้ชะมบตามระยะปลูกเรียบร้อยแล้วขุดหลุมโดยขุดดินด้านใดด้านหนึ่งของไม้ชะมบโดยตลอดไม่

ต้องถอนไม้ออกหลุมที่ขุดมีขนาด50x50x50 เซนติเมตรดินที่ขุดควรแบ่งเป็น2ชั้นนำดินชั้นบนใส่ไว้ก้นหลุมและดินชั้นล่างผสมหินฟอสเฟตอัตรา170กรัมต่อหลุมใส่ไว้ด้านบนการบำรุงต้นยางให้เจริญเติบโตและเพิ่มผลผลิตยางพาราต้องมีการใส่ปุ๋ยไนโตรเจนโพแทสเซียมฟอสฟอรัสและแมกนีเซียมโดยที่ไนโตรเจนและโพแทสเซียมเป็นธาตุที่สูญเสียง่ายจากการชะล้างพังทลายและสูญเสียไปกับน้ำยางมีรายงานว่าปริมาณธาตุอาหารที่สูญเสียไปในรูป

ของเนื้อยางแห้ง 232 กิโลกรัมต่อไร่จะเป็นไนโตรเจนฟอสฟอรัสและโพแทสเซียม 3.8 กิโลกรัมต่อไร่ 0.77 กิโลกรัมต่อไรและ 5.8 กิโลกรัมต่อไร่ตามลำดับดินปลูกยางพาราส่วนใหญ่มีความอุดมสมบูรณ์ต่ำการปลูกยางซ้ำที่เดิมในสวนยางจะทำให้ปริมาณธาตุอาหารในดินลดลงดังนั้นจึงจำเป็นต้องใส่ปุ๋ยเพื่อเพิ่มธาตุอาหารให้แก่ต้นยางและรักษาระดับความอุดมสมบูรณ์ของดิน

การใส่ปุ๋ยยางพาราและการเปิดกรีด